Wensballon
Oudjaarsdag, dè dag om even terug te blikken op het jaar dat we af gaan sluiten.
Het is een bewogen jaar voor ons geweest met grote ups en downs. Met een prachtig feest en het nieuws dat ik onvruchtbaar ben. Met maanden waarin we ons weer beter voelen en weken waarin we weer met de grond gelijk gemaakt werden.
Elk jaar met oud en nieuw hebben we een wensballon opgelaten. We schreven onze grootste wens op, staken de vlam aan en we lieten los. Echter ging dat geen enkele keer zoals het hoorde te gaan. De vlam ging uit of de wensballon haalde net de andere kant van de straat. Een keer vloog hij regelrecht een boom in en vatte helemaal vlam. Elke keer een voorteken zo leek het. Steeds weer met nieuwe hoop een nieuwe jaar in en elk jaar weer bedrogen uitkomen op oudjaarsdag.
Misschien is het zo dat ik de wensballon steeds niet echt los kon laten. Ik hechtte veel waarde aan het symbolische van de wensballon. Als we hem uit konden zwaaien, we hem steeds hoger zagen gaan en het een steeds kleiner stipje aan de hemel werd, dan zou het vast wel goed komen met onze wens.
Nee, de wensballonnen zijn niet voor ons weggelegd. Sinds dit jaar weten we waarom ze niet hun weg gingen. Onze wens kàn niet uitkomen. Volgend jaar gaan we voor onze "tweede keus"-wens. Die het dichtst bij onze oorspronkelijke wens komt.
Ik sla vanavond de wensballon over en ik denk aan wat we wel hebben; we hebben elkaar! :)